Δευτέρα 10 Αυγούστου 2015

Ουδεμία αλλαγή

Γυρίζεις από διακοπές και βλέπεις ότι τίποτα δεν άλλαξε, είσαι ακόμη σε ένα γραφείο, με άλλα δυο άτομα στριμωχτά, δυο παράθυρα ανοιχτά από τις 7 παρά το πρωί, να κάθεσαι στην καρέκλα και να ιδρώνει η πλάτη σου. Χωρίς κλιματισμό φυσικά, όοοοχι επειδή φοβόμαστε μην κρυώσουμε, αλλά επειδή πολύ απλά δεν έχουμε όπως και τα περισσότερα γραφεία στο κτήριο. Δυο μήνες το χρόνο έχουμε ζεστό Καλοκαίρι και παράπονα πάλι έχουμε. Κατάλαβες; Δεν μας έφτασαν οι διακοπές. 

Πόσο μου λείπει η ζεστή σκιά σου, όπως τα Καλοκαίρια με κόβουν σαν μαχαίρια.. ααααχχχχχ

Τρελαίνομαι με τους ανθρώπους που νομίζουν ότι τα πάντα γυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους. κολλημένοι σε καταστάσεις και άτομα. Ξέρουν να φτιάχνουν μύθους και υποθέσεις και το χειρότερο να τις πιστεύουν. Να παίρνουν γνώμες από 3-4 διαφορετικά άτομα και να τις εστερνίζονται. Γνώμες που σωστές ή λάθος τις δίνει ο καθένας βγάζοντας τα δικά του συμπεράσματα πάνω στα γεγονότα, και αυτοί είτε τις κάνουν δικές τους είτε επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά τους. Τους λυπάμαι αλήθεια.. παραμυθιάζονται και ζουν έτσι, ούτε αυτό άλλαξε μετά τις διακοπές.. κρίμα.. δεν με λυπάται κανείς;




Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

Καλοκαιράκι.. λιώνω...

Καλησπέρα σας!

Είστε εδώ όλοι; Έστω κάμποσοι; Έστω λίγοι;
Λείπω εγώ, αλλά και εσείς;

Έχω ξεφύγει τον τελευταίο καιρό, λίγο ο καιρός, λίγο η άστατη ζωή, λίγο οι γενικότερες πολιτικές - οικονομικές εξελίξεις, πάω το χάνω σιγά σιγά.. δεν μου φταίει κανένας βέβαια, αλλά και να μου φταίει δεν πειράζει, το προσπερνάμε και αυτό..  Δεν τα έχω παίξει ακόμη για όσους αναρωτιέστε. Έχω ακόμη καιρό!
Πέρασε ο Χειμώνας, πάει και η Άνοιξη, κοντεύουμε να τελειώσουμε και το Καλοκαίρι, περνάνε οι εποχές και εμείς στην ίδια κρίση.. μέχρι πότε;


Τι να σχολιάσω στις τελευταίες εξελίξεις στην πολιτική; Άφωνος έχω μείνει. Είμαι περίεργος αλλά δεν αγχώνομαι ιδιαίτερα, μάλλον επειδή δεν έχω παιδιά. Όλοι τα παιδιά και τα εγγόνια τους σκέφτονται. Εντάξει είναι νωρίς ακόμη για μένα.. θα έρθει και η ώρα μου.. να τεκνοποιήσω..  χαχαχα

Δεν με χωράει ο τόπος.. καταλαβαίνετε, λιώνω σαν τις γάτες πιο πάνω, πάμε για καφέ και σκεφτόμαστε τις διακοπές, είμαστε στο γραφείο, σκεφτόμαστε τις διακοπές, κάνουμε μπάνιο και σκεφτόμαστε τη θάλασσα, κάνουμε σεξ και σκεφτόμαστε την παραλία και το φραπέ. Φταίνε οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που μας έχουν βιάσει την ψυχολογία όλο αυτό το καιρό.

Χαλάρωση που θα έρθει..