Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Ατυχείς σχέσεις...

Καλημέρα!

    Όχι, δεν έκανα κάποια ατυχή σχέση. Επειδή έχω πολύυυ καιρό να κάνω σχέση. Δεν μιλάω για τις φιλικές βέβαια. Που τελικά είναι και οι πιο σταθερές στο χρόνο. 
Βλέπω κόσμο γύρω μου να πονάει για την λήξη μιας σχέσης ή για τα εμπόδια που υπάρχουν σε μια άλλη. Θα συμφωνήσω γενικά ότι οι σχέσεις είναι δύσκολες. Πολύ δύσκολες. Αλλά όλα εξαρτώνται από τα άτομα. 

    Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι όλα μέσα στη ζωή, όλα πρέπει να τα περιμένουμε, από το φιλί το αναπάντεχο μέχρι το θάνατο. Μόνο και μόνο γι' αυτό θα πρέπει να είμαστε πιο ανεκτικοί με τους εαυτούς μας και τους άλλους φυσικά. Να σκεφτόμαστε ότι δεν θα κάτσω να σκάσω ρε γαμώτο, τι κερδίζω; Οκ να κλάψεις και να στενοχωρηθείς, θες μια; Θες δυο; Θες τρεις μέρες; Ε φάε και ένα μήνα στη μάπα την Αντέλ, αλλά γιατί βρε παιδί μου να σε τρώνε τα πατώματα και τα ξύδια; Αγαπάς εντάξει, πάντα θα τον/την αγαπάς. Δεν μπορείς όμως να ζεις με την ιδέα ότι πρόκειται να ξαναγυρίσει, έστω και ας είναι μια πιθανότητα και αυτή, ούτε με την ματιά που θα σου ρίξει και θα το πάρεις πάνω σου. Είναι σημάδια που μπορεί να σου δίνουν ελπίδες και  στιγμές χαράς μέχρι την επόμενη κατραπακιά. 

    Ξέρω ότι δύσκολο κομμάτι ο χωρισμός (κάτι θυμάμαι δηλαδή). Όταν εκεί που σκέφτεσαι για ένα, αρχίζεις να σκέφτεσαι για δυο, να χωρίζεις τον εαυτό σου, την μονάδα στα δυο, να ανακαλύπτεις ότι μπορείς να συνδεθείς με μια άλλη ύπαρξη ως το σημείο που να γίνεστε ένα. Μετά πρέπει να ξαναγυρίσεις στο ένα, να κόψεις τη σύνδεση, να κάνεις αποσύνδεση της άλλης συσκευής και να τα βγάλεις πέρα με την δική σου χωρητικότητα φτάνει, δεν φτάνει, αυτή είναι. 

     Όλα αυτά ισχύουν στην περίπτωση που πρέπει να κάνεις την αποσύνδεση αθέμιτα, με τη βία, χωρίς να το θες, ωθούμενος από την συσκευή που θέλει να πάρει την χωρητικότητα της και να φύγει για άλλες συσκευές. Αν είσαι η συσκευή που θέλει να φύγει, τότε τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Κρατάς τα ωραία της προηγούμενης σύνδεσης στα αρχεία του συστήματός σου και πας για άλλη συσκευή. Θα πονέσεις αλλά για να θες να φύγεις κάποιος κάτι θα υπάρχει, η σύνδεση έχει χαλάσει για κάποιο λόγο που αν δεν ξέρουν και οι δυο, σίγουρα θα ξέρει ο ένας. Δεν έχει σημασία όμως. 

    Μες στην πίκρα τους κάποιοι μου έχουν πετάξει ότι καλύτερα που είμαι μόνος μου! Δεν είμαι συνειδητά όμως (ή μήπως είμαι τελικά και έχω βολευτεί; Δεν έχω απάντηση). Ένας άνθρωπος πρέπει όλα να τα ζήσει, ασχέτως την επιρροή που θα έχουν οι επιπτώσεις πάνω του. Όπως είπε ένα φίλος σε μια συζήτηση στο φμπ, ακόμη δεν έχουμε ανακαλύψει τους εαυτούς μας. Στηριζόμαστε στα φαινομενικά αλλά από μέσα, οι βάσεις, τα θεμέλια δηλ έχουν βάθος, στο ψυχολογικό κομμάτι που παίζει με τον νου μας. Είναι λεπτές οι ισορροπίες και η κλωστή που χωρίζει την λογική και την τρέλα είναι εύκολο να σπάσει. Λίγη πίεση θέλει μόνο. 

   Έχει σημασία να είμαστε καλά παρόλα τα δύσκολα που μας βγαίνουν μπροστά. Τα έχουμε ακούσει όλα αυτά σκέφτεστε. Έτσι είναι, τα ίδια πάντα. Τα επαναλαμβάνουμε για να τα μάθουμε. Να μπορούμε να σηκωθούμε από τον πάτο. Να βγάλουμε την δύναμη και τον εγωισμό που κρύβουμε και να ακυρώσουμε για όσο χρειάζεται τον αλτρουισμό μας, μόνο και μόνο για να σταθούμε στα πόδια μας. Δεν είναι κακό να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, την υγεία μας, ψυχική και σωματική.

   Φιλοσοφίες του κώλου σκέφτεστε ε; Δεν μου αρέσει να βλέπω τους φίλους μου να πονάνε και να κάνουν πράγματα που δεν θα έκαναν σε άλλη περίπτωση. Το ίδιο θα πονούσα ίσως και εγώ στη θέση τους. Δεν τους κρίνω επειδή κινούνται βάσει συναισθήματος και γνωρίζουμε ότι δεν οδηγεί πάντα σωστά. Η λογική δεν έχει ιδιαίτερο λόγω στον έρωτα. Στην αγάπη όμως έχει. Ας προσέχουμε για να έχουμε. 

Τα φιλιά μου. 



ΥΓ. Η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη σε ένα φίλο που αντέχει.