Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Γεια χαρά Κύριε Κάστορα!

Καλημέρα και Καλό Πάσχα!!!!!!

Τι μου κάνετε; Έχουμε καιρό να τα πούμε εύχομαι να είστε όλοι καλά!

Σας σκεφτόμουν και σας σκέφτομαι όλο αυτό το καιρό! Μου λείπετε πολύ! Μου λείπει και το αγαπημένο μου χόμπυ! Ο reader μου μπούκωσε από τα αδιάβαστα ποστ! Το κακό είναι ότι θα παραμείνει έτσι για καιρό ακόμη.. θα δείξει..

Πλέον είμαι μόνιμος κάτοικος ΒΔ Ελλάδος. Καταπληκτική πόλη, όπως και οι άνθρωποί της. Όλοι είναι πολύ καλοί! Με όποιον και να μίλησα ήταν έτοιμος να με εξυπηρετήσει και να με βοηθήσει. Από έγκυρες πηγές έμαθα ότι πρέπει να κρατάω μια πισινή.

Βέβαια η γκαντεμιά μου ξεπέρασε κάθε όριο, μιας που το αμάξι καθώς πήγαινα για πρώτη φορά, κάπου στο πρώτο 1/3 της διαδρομής άρχισε να κάνει ένα περίεργο θόρυβο από την αρχή σχεδόν της διαδρομής. Από τις 30-3 ήταν στο συνεργείο για ένα ρουλεμάν το οποίο κατέληξε σε αλλαγή σαζμάν μη χέσω, και το πήρα 8-04!!!!!! Που να του καεί το μαλλί από το πιστολάκι αυτουνού που με μάτιασε.

Πρέπει να έχεις δύναμη για να κάνεις μια νέα αρχή και πόσο μάλλον σε ένα μέρος που δεν έχεις δει ποτέ στη ζωή σου. Και μάλιστα να αντέξεις όσο καιρό χρειαστεί να είσαι εκεί. Πρέπει κάθε φορά που πας να κλάψεις, να σκέφτεσαι ότι αυτό ήθελες πάντα. Όταν σου λείπουν τα αγαπημένα σου πρόσωπα να θυμάσαι ότι έχεις τη δύναμη να τα καταφέρεις και μόνος σου.

Τον πρώτο καιρό δεν ξέρεις κανέναν, με τον καιρό θα τους μάθεις. Τον πρώτο καιρό θα πρέπει να εμπιστεύεσαι ακόμη και για το πιο μικρό πράγμα. Κόσμο που δεν ξέρεις και αφήνεσαι στην καλή τους διάθεση. Θα γίνουν "οικογένεια" σου και θα αποτελέσουν κομμάτι της ζωής σου.

Να προσαρμόζεσαι εύκολα και να μαθαίνεις γρήγορα. Μπορώ να πω ότι αυτές τις μέρες δεν ήμουν στην καλύτερη και ευκολότερη φάση της ζωής μου. Στεναχωρήθηκα, έκλαψα αλλά και χάρηκα και γέλασα ακόμη και με τα πιο μικρά. Δεν αξίζει να κλαίγεσαι για κάτι που το ήθελες!! Σοβαρέψου!!!!

Η πόλη πανέμορφη, ο κόσμος καλός, το βλέπω πιο ψύχραιμα πια.. Το άγχος μου έφυγε και νιώθω σαν να γυρνάω πίσω στα ξέγνοιαστα τα χρόνια και το απολαμβάνω. Το μωρό μου όποτε το χρειαζόμουν ήταν εκεί, απέναντι, στην τηλεφωνική γραμμή και μόνο το να μιλάμε μου φτιάχνει τη διάθεση. Αλλά και οι φίλοι μου και οι γονείς μου που δεν με άφησαν τόσο μόνο μου όσο πίστευα όσο ήμουν. Ακόμη και οι φίλοι μπλόγκερ που μου άφησαν το σχόλιό τους, έπαιξαν το ρόλο τους.

Υπολογιστή δεν έχω στο σπίτι (πρακτικοί λόγοι δεν το επιτρέπουν, αρχές Μαΐου μου είπαν) ακόμη και στη δουλειά δεν έχουμε αγοράσει ακόμη, οπότε μπαίνω κλεφτά από κάποιον υπάλληλο που λείπει. Όπως και τώρα. Θα έχω να σας πω και να σας δείξω πολλά!!!!!!

Το προηγούμενο κείμενο έχει γραφτεί πριν καμιά εβδομάδα μέρες αλλά έμεινε στα πρόχειρα. Από χτες βρίσκομαι στα πάτρια εδάφη και χαίρομαι τις διακοπές... Μ' αρέσει που γύρισα (και θα είναι για λίγο) τώρα θα μένω λίγο και θα πρέπει να τα κάνω όλα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα. Οπότε δεν θα μου μένει χρόνος να βαρεθώ.. Αυτές τις μέρες περιμένουμε κόσμο στο σπίτι για τραπέζια και άλλα τέτοια όμορφα.. ωραία θα είναι..
Την Τρίτη θα πάρω το δρόμο της επιστροφής..


Σας ευχαριστώ όλους!!!! Καλό Πάσχα να έχουμε!

ΥΓ. Παιδιά δεν έχω απαντήσει ακόμη στα σχόλιά σας, δεν ξέρω πότε θα το κάνω..

Να είστε όλοι καλά και να περνάτε καλά επίσης!