Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Βροχερή μέρα η σημερινή...

Το πρωί έκανα μια βόλτα στο Καρπενήσι για ένα καφέ, είχε σκοτεινιάσει από νωρίς και μπουμπούνιζε. Οι δύο πρώτες φωτογραφίες είναι από το γυρισμό στο σπίτι. Κατακλυσμός και υαλοκαθαριστήρες στο φουλ.

Οι δύο επόμενες φωτογραφίες είναι απογευματινές.. την ώρα που τα σύννεφα αποχωρούσαν και άφηναν τον ήλιο να φανεί και να αρχίσει να δύει..


Καλό βράδυ...

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

Πανηγύρι στο βουνό Β΄

Γεια σας!!!!

Όπως σας είχα υποσχεθεί, αυτό είναι το δεύτερο μέρος από το πανηγύρι στο βουνό. Το δεύτερο αυτό μέρος χωρίζεται σε δύο υπο-μέρη.

17-08-08

Το πρώτο μέρος είναι ο χώρος όπου γίνεται το πανηγύρι και όπου απλώνουμε τις κουβέρτες μας και το δεύτερο, ένα εντελώς άσχετο θέμα με το πανηγύρι. 500 μέτρα περίπου πιο πάνω από το χώρο αυτό υπάρχουν οι γνωστές κατασκηνώσεις της Trekking, με όλες τις εγκαταστάσεις.
Επίσης λίγο πιο πάνω υπάρχει και το καταφύγιο του βουνού. Το δεύτερο μέρος λοιπόν, θα έχει μια παρουσίαση των χώρων της κατασκήνωσης και του καταφυγίου, όπως και της περιοχής γύρω από αυτά.
Εδώ δεξιά έχω την φωτό με το μέρος στο οποίο βρίσκεται για να μην ξεχνιόμαστε, μεγεθύνετε για να το δείτε πιο καλά.




Α. Χώρος φαγητού

Εικ. 1,2
Το πλάτωμα όπου κάτω από τα δέντρα στρώνουμε τις κουβέρτες μας.



Εικ. 3, 4
Γύρω από το χώρο που γίνεται το πανηγύρι, υπάρχουν στάνες. Δηλαδή υπάρχουν τσοπάνοι, που έχουν τα καλύβια τους όλο το χρόνο εκεί, αλλά μένουν μόνο τους ζεστούς μήνες με την ευρεία έννοια (δηλ. τους μήνες που δεν έχει χιόνι). Για να ξεχειμωνιάσουν κατεβαίνουν στο χωριό.




Εικ. 5
Ένας φύλακας! Καθόταν ήρεμος και ήσυχος δίπλα στις παρέες. Περίμενε κάνα κοκαλάκι. Ήταν ενός από αυτούς που έχουν τη στάνη τους εκεί.


Εικ. 6

Η φωτιά άναψε και ετοιμαζόμαστε για ψήσιμο!!!



B. Κατασκήνωση


Εικ. 7
Ο δρόμος για το καταφύγιο.


Εικ. 8
Μια ρίζα ενός ξερού δέντρου (μου έκανε εντύπωση πως κρεμόταν).


Εικ. 9
Η είσοδος της κατασκήνωσης.


Εικ. 10
Ο χώρος της κατασκήνωσης.

Εικ. 11, 12
Κάτω από τα δέντρα, βάζουν τις σκηνές.



Εικ. 13
Το θέατρο όπου κάνουν διάφορες εκδηλώσεις τα παιδιά.

Εικ. 14
Αυτό είναι κάτι σαν ασπίδες, ύψους περι. 5-6 μέτρων όπου κάνουν αναρρίχηση.

Εικ. 15
Πέτρινη βρύση.

Εικ. 16
Μετά από την κατασκήνωση πήρα το δρόμο για το καταφύγιο.

Εικ. 17
Το καταφύγιο.


Εικ. 18
Ο χώρος της κατασκήνωσης από ψηλά.

Εικ. 19
Αυτή είναι η κορυφή που βλέπετε στην πρώτη πρώτη φωτό, πάνω από το χ.

Εικ. 20
Όπως κατέβαινα από το καταφύγιο στο χώρο του πανηγυριού. Φαινόταν ένα χωριό από μακριά, δεν ξέρω πιο είναι όμως.

Ελπίζω να μην σας κούρασα :)
Καλό βράδυ και να ξημερώσει επίσης μια ωραία μέρα!

Σάββατο 23 Αυγούστου 2008

Πανηγύρι στο βουνό Α΄

Μιας που είμαστε ακόμη σε περίοδο διακοπών, θα σας δείξω λίγο ακόμη από φύση και θα σας διηγηθώ τη μέρα που δηλώνει το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών για όσους έρχονται από μακριά για τις διακοπές τους εδώ, στο χωριό. Δεν θα σας κουράσω πολύ. Έχω βάλει πολλές φωτογραφίες για να δείτε!


17-08-08

Θρησκευτική πανήγυρη στο βουνό. Βλέπετε το βουνό; Από κάτω είναι ένα ίχνος χωριού, το δικό μου είναι, τραβηγμένο από το απέναντι χωριό, γι' αυτό και δεν φαίνεται καλά. Εκεί όπου βρίσκεται το χι από κάτω είναι η λάκα, δηλαδή το πλάτωμα όπου γίνεται το πανηγύρι (μεγεθύνετε την εικόνα). Γίνεται κάθε χρόνο, Κυριακή μετά της Παναγίας στη μνήμη των πεσόντων στη μάχη της Καλιακούδας. Μαζεύεται κόσμος από τρία - τέσσερα χωριά που είναι κοντά. Ο κόσμος φέρνει φαγητό από το σπίτι του ή αγοράζει από άτομα που λόγω της ημέρας, με τη θέλησή τους γίνονται κινούμενες ψησταριές, με σουβλάκια, λουκάνικα, ψητά, μπύρες, αναψυκτικά αλλά και καφέ!! Υπάρχει ορχήστρα πληρωμένη από το δήμο και όποιος θέλει μπορεί να χορέψει.

Αυτή τη φορά πήγα με το αυτοκίνητο, γιατί θα έκανα μια μέρα να φτάσω. Επειδή έχω πολλές φωτό θα χωρίσω το θεματάκι αυτό σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει την άνοδο, την χιονοστιβάδα και την εκκλησία. Θα τα εξηγήσω παρακάτω.

Α. Άνοδος
Εικ. 1, 2
Φωτογραφία από το δρόμο που ανεβαίνει στο βουνό.




Εικ. 3
Η πλαγιά που βλέπετε εδώ είναι η κορυφή του βουνού, είδατε πόσο ψηλά ανεβήκαμε;


Β. Χιονοστιβάδα

Εικ. 4, 5, 6
Στο σημείο αυτό πριν 5-6 χρόνια (δεν θυμόταν ο μπαμπάς σίγουρα, πάντως εγώ λέει έλειπα για σπουδές) έγινε χιονοστιβάδα, τώρα όπως βλέπετε υπάρχει χαμηλή βλάστηση και μικρά έλατα. Το χιόνι κατέστρεψε ότι δέντρο υπήρχε, τα οποία την επόμενη χρονιά έγιναν καυσόξυλα, για να καθαρίσει η περιοχή. Αν προσέξετε θα δείτε ξύλα κάτω.
Οι τρεις αυτές φωτογραφίες είναι από την πάνω μεριά του δρόμου όπως βλέπουμε την κορυφή.


Εικ. 7, 8
Αυτές οι δύο φωτογραφίες δείχνουν την κάτω μεριά του δρόμου μετά το πέρασμα της χιονοστιβάδας.




Γ. Εκκλησία
της Παναγίας

Εικ. 8
Η εκκλησία εξωτερικά. Έχουμε βάλει και τέντα λόγω του ήλιου!


Εικ. 9, 10
Το εσωτερικό της εκκλησίας, λιτό όπως όλα το ξωκκλήσια.



Εικ. 11
Έξω από την εκκλησία μια πέτρινη βρύση.


Αυτό ήταν το πρώτο μέρος της παρουσίασης, ελπίζω να σας άρεσε ! Φιλιά σε όλους!!

Καλό Σ/Κ να έχουμε!!!!!

Τρίτη 19 Αυγούστου 2008

Εξ αδιαιρέτου Updated!

Εξ αδιαιρέτου

Γιοβάννα
275 σ.

Κέδρος, 1995



Την προτελευταία φορά που πήγα στη βιβλιοθήκη, σκέφτηκα να πάρω και ένα βιβλίο "ελαφρύ", να έχει χιούμορ περισσότερο και να διαβάζεται κάθε στιγμή. Δανείστηκα λοιπόν το βιβλίο αυτό. Δεν έπεσα έξω, ιστορία απλή στα όρια του καθημερινού και του συνηθισμένου.

Τρία αδέρφια, στο ίδιο σπίτι. Ένας αδερφός με περίσσια γκαντεμιά και δύο αδερφές τσιμπούρια που δεν αφήνουν ούτε τον αναγνώστη να ησυχάσει (αλήθεια λέω, νευρίασα κάποιες φορές με τη συμπεριφορά τους)! Ένας τάφος κληρονομιά και όλη η ιστορία περιστρέφεται γύρω απ' αυτόν. Ένας γάμος εξ ανάγκης και όλα ανατρέπονται.. όλα όμως.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση σε αυτό το βιβλίο είναι ότι εκτός του ότι στις τελευταίες σελίδες ξετυλίγεται το παρελθόν, στην τελευταία αλλάζεις την κοσμοθεωρία σου! Αλλάζει ότι έχει ειπωθεί στις προηγούμενες 275 σελίδες. Πραγματικά ανατρεπτικό τέλος... θέλει να δείξει ότι "όταν κάνουμε όνειρα εμείς οι άνθρωποι, ο Θεός γελάει" ή κάπως έτσι...

Updated! Ξέχασα να σας πω ότι μαζί με το βιβλίο στο οπισθόφυλλο υπάρχει και ένα cd με τραγούδια της ίδιας. Δεν το άκουσα είναι η αλήθεια.. οπότε δεν μπορώ να σας πω τη γνώμη μου...

Καλή μέρα!!!!!!
:)

Κυριακή 17 Αυγούστου 2008

Tα βεγγαλικά σου μάτια..

Χτες αλλά και σήμερα (17-08-08 ξημερώματα) έχει πανσέληνο, ίσως την καλύτερη του χρόνου, μαζί με έκλειψη βέβαια..

Πρίν μέρες είχε γενέθλια ο πρώην μου. Δεν είναι ότι είμαι κολλημένος ακόμη, απλά με αυτό το άτομο έζησα κάτι ολοκληρωμένο από πολλές πλευρές, χωρίσαμε και κρατήσαμε επαφή.. (γιορτές και γενέθλια δηλαδή). Πήρα τηλέφωνο, κατά τις δώδεκα το μεσημέρι, μου ήρθε ταμπλάς, το τραγούδι που έπαιζε όταν καλούσες ήταν "ο βυθός" (νομίζω έτσι λέγεται) του Χατζηγιάννη... Σε ένα δευτερόλεπτο, είχα αποσυντονιστεί τελείως.. τα κουτσο-είπαμε, ήταν και από τον ύπνο.. το έκλεισα και μου πήρε ώρα να συνέλθω. Δεν είναι εύκολο να ακούς το "εγώ σε ευχαριστώ που κολυμπάω στο βυθό σου", να ξέρεις ότι δεν είναι για σένα, και μετά να είσαι καλά! Το ξέχασα. Πάει. Αυτές τις μέρες θυμάμαι που ήμουν στην αυγουστιάτικη πανσέληνο του 2006 και μου έρχονται δάκρυα.. θα ξεχάσω και αυτό ξανά..
Ελπίζω του χρόνου να μην βλέπω μόνος μου το φεγγάρι..

Θα αφιερώσω αυτό το τραγουδάκι κάπου..





ΥΓ. Κάτι τελευταίο, του χρόνου θυμήστε μου να στείλω μήνυμα στα γενέθλιά του και όχι να τον πάρω τηλέφωνο.. κάθε χρόνο τα ίδια θα έχουμε;

Καλό ξημέρωμα σε όλους!!!

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

Miss Partales!

Το Παρτάλι
Θεόδωρος Γρηγοριάδης
471 σ.

Εκδόσεις: Πατάκη, 2002


Δεν ξέρω πως να αρχίσω. Αυτό το βιβλίο είναι πραγματικά περίεργο.. Είχα ακούσει για αυτό ότι οι πρωταγωνιστές είναι ομοφυλόφιλοι. Όταν πήγα στη βιβλιοθήκη, έπεσα πάνω του. Διάβασα την περίληψη πίσω. Λίγο μυστήριο μου φάνηκε. Είπα να το πάρω μαζί με τα υπόλοιπα. Ούτως ή άλλως χρόνο είχα άπλετο.

Περίεργο μυθιστόρημα αλήθεια. Με όλη τη σημασία της λέξης. Όπως και να έχει, το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Η ιστορία εξελίσσεται στη Θεσσαλονίκη, το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Πρωταγωνιστές φοιτητές και το Παρτάλι. Ένα μπέρδεμα η όλη ιστορία. Η αφήγηση σε μπερδεύει πότε πότε με τις εναλλαγές ομιλούντων, αλλά βγάζεις άκρη. Εξαιρετική πλοκή όμως. Πολλά υπονοούμενα, αναδρομές στο παρελθόν, στοιχεία που πρέπει να θυμάσαι, γιατί κάπου θα σου χρειαστούν! Το Παρτάλι παίζει με την ψυχολογία των φοιτητών και ο συγγραφέας παίζει με την δική μας.

Μπαρ σκοτεινά, κακόφημα μέρη, κάπνα, ποτά, βρωμιά, περιθωριακοί άνθρωποι. Μια άλλη εποχή. Τόσο άγνωστη. Και εκεί υπάρχει κόσμος, καλός κόσμος, παιδιά και μεγάλοι, επειδή το θέλουν αλλά και επειδή δεν υπάρχει μέρος για αυτούς. Μια διαφορετική Θεσσαλονίκη.

Ένας φοιτητής επαρχιώτης, γίνεται παιχνίδι στα χέρια ανθρώπων που παίζουν μαζί του. Το Παρτάλι δεν είναι αυτό που φαίνεται. Είναι ένα μυστηριώδες πλάσμα. Πίσω του κρύβει μια ιστορία, πικρή. Ψυχολογικά τραύματα που άφησαν το στίγμα τους πάνω του. Τα εξομολογείται και οδηγείται στην κάθαρση..
Να το διαβάσετε!

Το επόμενο απ' ότι διάβασα στην περίληψη είναι πιο λάιτ, για γέλιο λέει... Θα το δούμε και θα το δείτε!!

Θεία εξαιρετικά αφιερωμένο σε σένα το ποστάκι!


Καλό απόγευμα σε όλους!

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2008

Στου Αϊ Λιά..

Είχα φτιάξει από καιρό αυτήν την ανάρτηση, αλλά όλο την ανέβαλα! Τώρα λοιπόν θα σας πάω λίγο πίσω, στον Ιούλιο, δεν έχει καιρό που πέρασε και πιστεύω δεν θα είναι δύσκολο, ε; Θα σας διηγηθώ τι κάναμε εκείνη την (ξεχωριστή για εμάς) μέρα! Ξεκινώ..

20-07-08
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, γιορτάζει το ξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία που βρίσκεται σε ένα λόφο πιο πάνω από το χωριό. Θυμάμαι μικρός που όλος ο κόσμος ξεκινούσε το πρωί και ανέβαινε με τα πόδια.. (είναι μισή ώρα με τα πόδια από το χωριό, με γρήγορο βήμα και χωρίς στάσεις) και εμείς μαζί. Τώρα όλοι παίρνουν τα αμάξια τους, και ο χώρος γίνεται ένα μεγάλο πάρκινγκ. Φέτος επέλεξα να πάω με τα πόδια, μιας που πήρα το βάπτισμα με τον Προυσό. Το περίεργο είναι πως βρήκαμε κόσμο που ανέβαινε το μονοπάτι.

Το μονοπάτι ανηφορικό, περνάει και μέσα από ένα ρέμα (το χειμώνα δεν μπορείς να περάσεις). Το μόνο που σκέφτομαι όταν περνώ από μονοπάτια που πλέον δεν χρησιμοποιούνται είναι, το πόσος κόσμος πέρασε από αυτά.. μέσα σε αυτούς η γιαγιά μου, που είναι και το πατρικό της εκεί κοντά, οι θείες μου, ο πατέρας μου..

1) Ο στόχος (όπου χ). Ξεκινήσαμε 8:30 το πρωί.

2) Βγήκαμε από το χωριό και πήραμε το μονοπάτι. Στο δρόμο προς τον Προφήτη Ηλία, φαίνεται στον απέναντι λόφο το πατρικό της γιαγιάς μου. Πλέον εγκαταλελειμμένο. Μία φορά έχω πάει στη ζωή μου. Συγκινήθηκα πάρα πολύ, είδα το σπίτι μέσα, τη βρύση, τα χωράφια, φτώχια..

3) Ένα εκκλησάκι, τσιμεντένιο μεν, παλιό δε..

4) Το "δύσκολο" μέρος της διαδρομής, η ανηφόρα..

5) Σπίτια που εγκαταλήφθηκαν εδώ και καιρό, παρατημένα στη μοίρα τους. Οι απόγονοι, βρίσκονται στις μεγάλες πόλεις. Φαίνονται ακόμη οι πατωσιές (τα χωράφια που τα έφτιαχναν σαν σκαλοπάτια) με τις γκρεμισμένες ξερολιθιές.

6) Ο στόχος, η άπλα στο λόφο, εκεί που θα μαζευτεί ο κόσμος να φάει μετά την εκκλησία. Μια βρύση που φτιάχτηκε πρόσφατα, δωρεα κάποιου που έχει το πατρικό του εκεί και τώρα μένει στο χωριό. Στο βάθος ένα ακόμη εκκλησάκι, πέτρινο.

7) Η εκκλησία είναι ακόμη πιο ψηλά. Πήραμε το μονοπάτι για να ανεβούμε.

8) Φάνηκε η εκκλησία. Εδώ φαίνεται το πίσω μέρος της, το ιερό. Πέτρινο και παλιό, με λίγες εικόνες και παλιό ξύλινο τέμπλο. Τα απολύτως απαραίτητα μέσα. Εδώ κοιμόντουσαν οι αντάρτες και οι βοσκοί όταν ο καιρός δεν το επέτρεπε να κατέβουν στα μαντριά τους.


Τελείωσε η εκκλησία, φάγαμε άρτο, κόλυβα, χαιρετήσαμε τους εορτάζοντες, τρεις τον αριθμό και κατεβήκαμε κάτω στην βρύση για το λουκούμι. Κατά τις 12 φάγαμε. Εγώ δεν έκατσα πολύ μιάς που θα γυρνούσα με τα πόδια.


Η κάθοδος (φωτό απο κινητό γιατί έμεινα απο μπαταρία στη μηχανή):

1) Ένας αργοπορημένος επισκέπτης μίας χούφτας. Μωρό ακόμη αν σκεφτούμε ότι είναι αιωνόβιες.

2) Ποιος να μένει άραγε μέσα;; Μ' ακούει κανείς;
3) Άποψη του χωριού κατεβαίνοντας.
Καλημέρα να έχουμε και καλό ΠΣΚ για όσους την κάνουν για κάπου, αλλά και για όσους μείνουν πίσω! Φιλιά σε όλους!

ΥΓ. Να ξέρετε πως περνάω ωραία μαζί σας! :)