Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

Ποιός είπε ότι λέω ψέματα; (Παιχνίδι) UPDATED

UPDATED 1-6-08, 06:00 μμ.

Γειά σας!!!
Τέσσερις δηλώσεις, τέσσερα "ψέματα", ποιό είναι αλήθεια; Μετά απο πρόσκληση του φίλου b|a|s|n\i/a και της αγαπημένης artanis, θα σας δώσω και τα δικά μου "ψέματα", για να μου πείτε τι ευσταθεί και τι όχι!

α) Στα 23 μου, ήρθε το χαρτί να πάω φαντάρος, δεν ήθελα να πάω, μπήκα στο ίντερνετ για βρω πως μπορώ να απαλλαγώ, μίλησα και με κάνα δύο άτομα και τελικά βρήκα τον τρόπο. Έπαιξα με εξαιρετική ερμηνεία τον "τρελό" και φυσικά με έδιωξαν. Ο πατέρας μου ακόμη μου το χτυπάει.

β) Στη σχολή, δεν έχανα ποτέ τα μαθήματα. Όσες φορές και αν έλειψα (μετρημένες στα δάκτυλα των χεριών, είχα σοβαρό λόγο. Μία φορά όμως, στην εξεταστική, διάβαζα όλη νύχτα με αποτέλεσμα να κοιμήθω τόσο βαριά που δεν άκουσα το ξυπνητήρι. Με ξύπνησε το τηλέφωνο, ήταν ο καθηγητής και με ρωτούσε αν θα πάω να γράψω.

γ) Κάποια στιγμή του παρελθόντος με επισκέφθηκε το πρώην έτερόν μου ήμισυ. Σε μία βόλτα μας στο βουνό, καταλήξαμε να κάνουμε έρωτα στη φύση, πάνω στο καλύτερο ακούσαμε προβατάκια, άρον άρον τα μαζέψαμε και μας βγήκε η ψυχή μέχρι να κατέβουμε στον κεντρικό δρόμο.




δ) Στις δύο κολλητές μου αποκάλυψα ότι είμαι γκέι, τραγουδώντας τους το "ο σκύλος μου είναι γκέι", είμασταν σε ιταλικό εστιατόριο, μας έριξαν μία ματιά τα γύρω τραπέζια. Η μία εντελώς χαμένη γυρίσε και μου είπε χαμηλόφωνα "δεν έχω δει γκέι σκύλο".

@ Η απάντηση την Κυριακή το βράδυ.

Εύχομαι σε όλους ένα πολύ όμορφο Παρασκευο-Σαββατοκύριακο!

@ Όποιος θέλει μπορεί και να ψηφίσει πάνω δεξιά!


------------------------------------------------
------------------------------------------------
UPDATE 1-6-08

Η ηλεκτρονική ψηφοφορία έκλεισε στις 18:00.

α) 22% (4 άτομα)

β) 16% (3 άτομα)

γ) 44% (8 άτομα)

δ) 16% (3 άτομα)

Η γραπτή ψηφοφορία έκλεισε την ίδια ώρα. Όποιος θέλει μπορεί να μας πει την γνώμη του και μετά τα αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα έχουν μια κάποια απόκλιση με την ηλεκτρονική, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ψήφισαν 23.

Το (α): Dynx, Κώστας, x-oyranoy (3)

Το (β): zanzibar, *P@n0s*. (2)

Το (γ): Turigr, b|a|s|n\i/a, Strahd, .πavλοs., Sandy Cheeks, Aunt Donna, Aviator, Ντέμης, MAD, Alexis (10)

Το (δ): Υπερμίκης, pisoglendis, revqueer, ειρηνη, tovene592, Artanis, Equilibrium, baby boom (8)

*αν και τα κοίταξα πολλές φορές, ελπίζω να μην ξέχασα κάποιον.


Η αλήθεια:

1 [Λάθος! Αν και μου πέρασε απ’ το μυαλό, δεν θα το έκανα ποτέ, άλλωστε δεν είμαι καλός ηθοποιός.]

2 [Σωστό! Το μάθημα αυτό το είχαμε επιλέξει 5-6 άτομα, ήταν το αγαπημένο μου. Διάβαζα όλη νύχτα για να γράψω τέλεια. Ο καθηγητής αυτός είναι ο καθηγητής στον οποίο είχα πάρει πτυχιακή, ήξερε ότι θα πήγαινα στο μάθημα αυτό, που πάνω του στηριζόταν η πτυχιακή μου. Ζήτησε το τηλέφωνό της εστίας και με πήρε στο δωμάτιο. Το σήκωσα με τη τσίμπλα στο μάτι και μη μπορώντας να αρθρώσω λέξη. Με ρώτησε «Ηφαιστίωνα θα έρθεις να γράψεις;» και του απάντησα «ναι έρχομαι, σε 10 λεπτά θα είμαι εκεί, αν μπορείτε περιμένετε με», απάντησε «περιμένουμε ναι» και το κλείσαμε. Έφτασα μισή ώρα πριν την καθορισμένη και τους βρήκα να με περιμένουν. Τον ευχαρίστησα και έκατσα να γράψω. Το θυμάμαι πολύ έντονα. Μου έκανε πολύ εντύπωση. Απέδωσα τα βέλτιστα.]

3 [Λάθος! Ξέρω τα κατατόπια απ’ έξω και ανακατωτά, οπότε λίγο δύσκολο να μας έβρισκαν τα πρόβατα. Τώρα αν έγινε στα αλήθεια… σας αφήνω να φανταστείτε ότι θέλετε! lol]

4 [Λάθος! Εν μέρει σωστό. Ντρεπόμουν τόσο πολύ να το πω, όταν έκανα την εισαγωγή, κοκκίνισα, ίδρωσα και τελικά δεν έβγαλα λέξη. Πήγα στη σύνταξη μηνύματος έγραψα «είμαι γκέι» και τους το έδειξα. Έμειναν άφωνες και ή μία εκ των δύο με ρώτησε γελώντας «ο σκύλος σου;».

Ένα μπράβο στον zanzibar (όταν λες επαγγελματική διαστροφή τι εννοείς;) και στον *P@n0s* που το πέτυχαν! Και επίσης στους 3 σωστούς τις ηλεκτρονικής ψηφοφορίας! Ευχαριστώ όλους που συμμετείχατε!

Τα φιλιά μου!

Καλό βράδυ και καλό μήνα να έχουμε!

ΥΓ. Τις επόμενες μέρες θα γίνουν κάποιες αλλαγές στο ιστολόγιο. Αν τυχόν αντιληφθείτε κάποια προβλήματα εγώ θα φταίω λολ!


Τρίτη 27 Μαΐου 2008

Λουτρό αίματος

HOSTED BY…HFAISTIWNAS…

ΛΟΥΤΡΟ ΑΙΜΑΤΟΣ

Βασισμένη σε αληθινά περιστατικά

Λουτρό αίματος, Hosted by hfaistiwnas

το Ά μέρος...







Ουγγαρία

16ος αιώνας…

Ανεβοκατέβαινε με φανερό εκνευρισμό τα σκαλιά που οδηγούσαν από τον πρώτο στο δεύτερο όροφο… Το μεταξωτό, κεντημένο με πολύτιμους λίθους φόρεμα της τιναζόταν δεξιά και αριστερά ακολουθώντας τις απότομες κινήσεις της…

Μια από τις κυρίες επί των τιμών έκανε να την πλησιάσει…

-Φύγε…Φύγετε όλες σας… φώναξε…

και η νεαρή κυρία επί των τιμών αποσύρθηκε βιαστικά στο δωμάτιο της.

Η κόμισα Ελίζαμπεθ Μπάτορι κατευθύνθηκε στο ιδιαίτερο διαμέρισμα της που βρισκόταν στο δεύτερο επίπεδο του πύργου…

Τώρα στεκόταν αμίλητη μπροστά στον καθρέφτη που βρισκόταν απέναντι από το κρεβάτι…

Με το ένα της χέρι , ακούμπησε το πρόσωπο της..

«Γερνάω»…ψιθύρισε…

Δεν πήρε είδηση την νεαρή υπηρέτρια που πλησίαζε…τρομαγμένη γύρισε απότομα φέρνοντας το χέρι της με δύναμη στο πρόσωπο της… Το διαμαντένιο δαχτυλίδι βρήκε το μάγουλο της υπηρέτριας και το έσκισε αφήνοντας μερικές σταγόνες αίμα να πέσουν…

-Συγνώμη…δεν το ήθελα, είπε η Μπάτορι…

Εκείνη τη στιγμή ένιωσε το ζεστό ακόμα αίμα στο χέρι της…

Πλησίασε την υπηρέτρια…

-Είσαι τόσο όμορφη και τόσο νέα…

-Ευχαριστώ πολύ κυρία…

-Πλησίασε, μη φοβάσαι σε παρακαλώ…

Η κόμισα σε μια στιγμή τρέλας , έβγαλε τη βελόνα που συγκρατούσε τον κότσο στα μαλλιά της και την κάρφωσε στο λαιμό της υπηρέτριας…αίμα άρχισε να πετάγεται…

Η κόμισα έμοιαζε να το απολαμβάνει…Την ίδια στιγμή η υπηρέτρια σωριαζόταν στο πάτωμα…προσπάθησε λίγο πριν ξεψυχήσει να πει κάτι αλλά δεν τα κατάφερε…τίναξε σπασμωδικά τα χέρια της μια , δυο φορές και πέθανε…

Η Ελίζαμπεθ έσκυψε πάνω της και έβαλε τα χέρια πάνω στην πληγή… και με το αίμα που ακόμα έτρεχε κάλυψε το πρόσωπο της…

«Νέα για πάντα» είπε…

Βγήκε στην πόρτα και φώναξε την παραμάνα της…

Στη θέα της νεκρής κοπέλας, η παραμάνα, η οποία έφτασε αμέσως, πάγωσε…

-Μη στέκεσαι έτσι…έλα βοήθησε με να τη μεταφέρουμε στο υπόγειο… είναι ώρα να πάρω το μπάνιο μου…

Και έτσι έγινε… έγδαραν το πτώμα της κοπέλας και γέμισαν μια ξύλινη μεγάλη λεκάνη με το αίμα της…

Η Ελίζαμπεθ μπήκε μέσα γυμνή και κάλυψε το σώμα και το πρόσωπο με το αίμα της υπηρέτριας… «νέα για πάντα» επανέλαβε…

Φώναξε την παραμάνα της…

-Βρες τρόπο να ξεφορτωθείς το πτώμα… μετακίνησε και άλλες ξύλινες λεκάνες στο υπόγειο…από την οροφή θέλω να κρεμαστούν τσιγκέλια… αύριο θέλω να πας στο χωριό και να μου βρεις μια νέα υπηρέτρια… να είναι νέα και ανέγγιχτη…αγνή…κατάλαβες;

Η παραμάνα έγνεψε κάπως δειλά…

-Και κοίτα, αν σου ξεφύγει κάτι στον κύριο, δεν θα ζήσεις για να δεις το φως της επόμενης μέρας…

Το πτώμα της υπηρέτριας, που η παραμάνα φρόντισε να τοποθετήσει κομματιασμένο μέσα σε δερμάτινα σακίδια, κατέληξε στο βάλτο που βρισκόταν λίγο πιο πέρα από τον πύργο…

Την άλλη μέρα μια νέα και όμορφη κοπέλα έκανε την εμφάνιση της προκειμένου να αντικαταστήσει την υπηρέτρια που είχε φύγει το προηγούμενο βράδυ για ανεξήγητους ακόμα λόγους…

Η κόμισα Μπάτορι χαμογέλασε αντικρίζοντας την…

Νέα Υόρκη

2008

Η αστυνομία έμεινε έκπληκτη μπροστά στο θέαμα που αντίκρισε…

Δεν είχαν ξαναδεί κάτι παρόμοιο…

Οι γείτονες της νεαρής Εύας, μόλις 20 χρονών, είχαν καλέσει την αστυνομία όταν η δυσοσμία από το διαμέρισμα της είχε γίνει πλέον αφόρητη…

Το θέαμα που αντίκρισαν ήταν πρωτόγνωρο…βρήκαν το πτώμα της στο μπάνιο… κάποιος το είχε καρφώσει από τα χέρια και τα πόδια στην οροφή του μπάνιου …το σώμα της ήταν γεμάτο μαχαιριές και σε αρκετά σημεία είχε αφαιρεθεί το δέρμα… η μπανιέρα ήταν γεμάτη αίμα…

συνεχίζεται...

Σάββατο 24 Μαΐου 2008

Παιχνίδι: Τhe Story Behind your Name..

Ο φίλος μας Equilibrium είχε την ιδέα για ένα παιχνιδάκι, το οποίο είναι μπορώ να πω από τα καλύτερα, καθώς θα μας γδύσει από το ένδυμα των μπλοκ-ονομάτων μας. Ήρθε η ώρα να μάθουμε τι σόι είναι ο καθένας. Μην αργείτε λοιπόν να παίξετε όλοι!! Equilibrium ευχαριστώ για την πρόσκληση!

Άρχισα μεγάλος να διαβάζω λογοτεχνία, δηλαδή γύρω στα 18 μου, όταν έφυγα για σπουδές (πριν διάβαζα μεν αλλά παιδικά κυρίως). Στη σχολή έμαθα για το βιβλίο ως αντικείμενο.. ένας άλλος κόσμος πραγματικά. Η ιστορία του με εξέπληξε. Πως άρχισε, πως συνέχισε, δυσκολίες, κατάληξη. Αλλά και άλλες πτυχές που δεν τις ήξερα και με γοήτευσαν, όπως την ψυχολογική πλευρά του θέματος. Κάποια στιγμή δανείστηκα από μια φίλη μου την «Αναζήτηση» του Ν. Θέμελη, ξετρελάθηκα, έπειτα ακολούθησαν τα άλλα δύο της τριλογίας. Γυρνώντας εδώ σε κάποιες διακοπές, μας κάλεσε μια ξαδέρφη μου να πάμε σπίτι της για καφέ (μεγαλύτερη από μένα). Εκεί που εξερευνούσα τους τίτλους της βιβλιοθήκης της, πρόσεξα τον τίτλο Μ. Αλέξανδρος, θυμήθηκα τις φήμες ότι την κουνούσε (είδες τι κάνει η περιέργεια;) και είπα να δω τι λέει το βιβλίο. Της Μαίρης Ρενώ ήταν. Τριλογία και αυτό αν θυμάμαι καλά. Το πήρα, το διάβασα και έγινε η αρχή στον κόσμο του ιστορικού μυθιστορήματος. Κάπου εκεί έγινε και η γνωριμία μου με τον Ηφαιστίονα ή Ηφαιστίωνα (προσωπικά προτιμώ το «ω», δεν θυμάμαι γραμματικά πως πάει). Ο Ηφαιστίωνας ήταν φίλος του Μ. Αλεξάνδρου. Κολλητοί θα λέγαμε σήμερα.

Ίσως ο τρόπος που έγραφε η συγγραφέας μου κέντρισε το ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο πρόσωπο. Τα συναισθήματα που έβγαζε προς τον Μ.Α., η φιλία του, της ανιδιοτέλειας, της αφοσίωσης, ίσως και αυτό το ανεκπλήρωτο που υπήρχε στο ορίζοντα συνεχώς, κάτι που δεν έφτανε στο τέλος του, μιας αγάπης ίσως, ενός έρωτα. Μου ήταν οικείο ό,τι ένιωθε.

Επίσης ο ήχος του ονόματος αυτού, ακουγόταν τόσο αρμονικό στα αυτιά μου. Τόσο γνωστό, τόσο γεμάτο…

Μπορεί να ήταν και της μοίρας … μη γελάτε, πιστεύω στην μοίρα και καταλαβαίνω ότι κάποια πράγματα δεν γίνονται χωρίς λόγο…

Όσον αφορά στο τίτλο του ιστολογίου, έδωσα το όνομα "scripta manent, verba volant", σημαίνει "τα γραπτά μένουν, τα λόγια πετούν". Δεν νομίζω να χρειάζεται περισσότερη εξήγηση... όλοι καταλαβαίνουμε την μεγάλη σημασία της γραφής.

Περισσότερες πληροφορίες για τον Ηφαιστίωνα από τη βικιπαίδεια εδώ και στα σχόλια εδώ (μια προσφορά της γλυκήτατης Artanis.

Θα προτείνω στους Fallen angel, G for George, Elementstv, Turigr, αν θέλουν να παίξουν, και όποιος άλλος θέλει!!! Παιδιά για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το παιχνίδι εδώ.


Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

Ιδιόχειρο παιχνίδι;;; UPdated

Η παρακάτω εικόνα είναι απο το τετράδιο που γράφω στιχάκια, όοοοοοοοχι δικά μου, δεν το συνηθίζω, είναι απο βιβλία κυρίως που έχω διαβάσει και έχω κρατήσει κάποιες σειρές που μου άρεσαν. Το συγκεκριμένο είναι απο το βιβλίο του Στίβεν Πρέσσφιλντ "Άνεμοι πολέμου". Επειδή κάποιοι μπορεί να μην βγάζουν τα γράμματα ή να μην φαίνεται η φωτό (απο κινητό είναι), παραθέτω και το κείμενο:

"... στο βαθμό που ένας άνθρωπος συνδέει την ιδέα που έχει για τον εαυτό του με τη σάρκα του, θα είναι κακός. Στο βαθμό που τη συνδέει με την ψυχή του, θα είναι θεϊκός."



Στο παιχνίδι αυτό με κάλεσε ο b|a|s|n\i/a. Ευχαριστώ πολύ basniόπαιδο! Φιλιά!!! Θα προσκαλέσω τους artanis, Fallen angel, Orestis, Mad2luv και Jimmy rose. Παιδιά δεν ξέρω αν σας προσκάλεσαν ήδη, αν θέλετε παίζετε! Δεν είναι υποχρεωτικό! Καλό ΣΚ!

UPDATE! Επειδή είδα μια αποστροφή προς το παιχνίδι, κοινώς δεν θέλουν τα παιδιά να παίξουν, θα τα καλέσω να μας δείξουν τι μπορούν να κάνουν, έτσι για να τους σπάσω τα νεύρα !!!! Λοιπόν MADάκο μου και Κυρίες Σκύλες της Λύσσας (και τις δύο!!) μπείτε στο κόνσεπτ του παιχνιδιού!!!

Για το http://autographcollectors.blogspot.com/



Κανόνες:
1) Γράψτε
2) Σκανάρεις ή φωτογραφίζεις
3) Ποστάρεις
4) Ειδοποιείς γράφοντας στο τέλος του ποστ "για το http://autographcollectors.blogspot.com/
5) Προσκαλείς άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν.

Πέμπτη 1 Μαΐου 2008

Πρωτομαγιά, τα λούλουδα γιορτάζουν...

Καλό μήνα σε όλους!
Σήμερα ξυπνήσαμε πρωί πρωί (κατά τις 9, μην φανταστείτε), είχανε κανονίσει ήδη που θα πάμε. Κάπου κοντά, λίγα χιλιόμετρα μακριά. Ο ουρανός καταγάλανος. Μια υπέροχη μέρα! Μαζέψαμε τα πράγματά μας και κατά τις 11 ξεκινήσαμε. Σαν οικογένεια είμασταν οι πρώτοι που φτάσαμε. Βρήκαμε και το μέρος που θα στρώναμε
Η θέα ήταν καταπλικτική
(Ο Καρπενησιώτης)
Σιγά σιγά μαζεύτηκαν και οι άλλοι, σε 45 λεπτά είμασταν όλοι εκεί, γύρω στα τριάντα άτομα (είμαστε μεγάλο σόι). Βάλαμε τις κουβέρτες μας κάτω και κάτσαμε και είπιαμε τον καφέ μας που είχαμε πάρει απο το σπίτι. Οι μεγάλοι σχεδόν αμέσως έβαλαν να ψήνουν και αρχίσανε το πιοτί (μα τι κακή συνήθεια, μια εβδομάδα τώρα όλοι σουρωμένοι είναι). Εμείς τα παιδιά (είπε κανείς κάτι;) πήγαμε βόλτες, παίξαμε φρίσμπι και μήλα (ναι ακόμη, υπάρχει πρόβλημα;), κυνηγούσαμε τα πιο μικρά (τα σκασμένα) και κάπως έτσι πέρασε η ώρα. Έκανε πολύ ζέστη, ήμουν με μακρυμάνικο και είχα βγάλει τη βέμπελη! Αλλά επιζούσα! Το μεσημέρι κατά τις 2, είχανε βγεί τα κρέατα, κάτσαμε και φάγαμε. Και εκεί που τρώγαμε αμέριμνοι να σου και οι καλεσμένοι

Τα προβατάκια με τους βοσκούς τους και τους φύλακές τους, που όπως τους βλέπετε, είναι αρκουδάκια. Μια τρομάρα την πήραμε είναι η αλήθεια. Αλλά ήρθανε οι βοσκοί και τα μαζέψανε αφού μας διαβεβαίωσαν ότι είναι άκακα. Γλυκούλια ήταν απο μακριά, σαν μεγάλα κουτάβια (που μπορούν να σε κάνουν κομματάκια αν πειράξεις ένα προβατάκι...). Ήρθε η ώρα για το μαγιάτικο στεφάνι, έτρεξε ο γυναικείος πληθυσμός (όχι εγώ βρε! Έμεινα να πιώ καφέ με τα ξαδέρφια. Ευτυχώς φέτος πήραμε το νες μαζί) να μαζέψει λουλούδια. Την βλέπετε την κυδωνιά;

Δεν άφησαν χαμηλό κλαράκι. Της άλλαξαν τα φώτα! Γύρω στις 6 είχαμε τελειώσει με τα στεφάνια. Ήρθε η ώρα του γλυκού, στείλαμε και έφεραν παγωτά. Το ωραίο ήταν που δεν παρήγγειλε κανείς κάποιο συγκεκριμένο. Τα αφήσαμε στην κρίση του ξάδερφου, που έκανε καλές επιλογές ομολογουμένως.
Τελευταίες άφησα δύο φωτογραφίες που τράβηξα όταν πήγα για πιπί μου. Ένας παλιός τείχος, ξερολιθιά (δηλαδή χωρίς χώμα, τσιμέντο κλπ. μόνο πέτρες) λίγοι έχουν μείνει πλέον, για να υπενθυμίζουν ότι κάποτε αυτά τα χωράφια καλλιεργούνταν. Απο τους παππούδες μου, τους πατεράδες τους, τους παππούδες τους. Ο πατέρας μου, οι θείες μου, έσκαψαν σ' αυτό το τόπο, πότισαν, κουβάλησαν, έφαγαν τους καρπούς του.
Και ένα αγριολούλουδο, μοβάκι που είναι και το αγαπημένο μου...

Κατά τις 7:30 ήμουν στο σπίτι, έκανα μπάνιο και έκατσα στον υπολογιστή. Ήταν μια κουραστική μέρα. Φιλιά σε όλους! Καλό μήνα να έχουμε!

[Το ποστ το τελείωσα μετά την αλλαγή της μέρας. Το έβαλα όμως στην 1 του μηνός. Οι φωτογραφίες γράφουν 30-4-08, δεν το έχουν αλλάξει στη ψηφιακή. ]