Δευτέρα 4 Απριλίου 2022

Ακρίβεια

 Καλά όχι πως σας είπα κάτι νέο. Αλλά όλα πήραν φωτιά, μαζί με τα πατζάκια μας.

Μια - δυο φορές την εβδομάδα παίρνω και τρώω από ένα μαγαζί με καταπληκτικό junk food. Ε λοιπόν, το συγκεκριμένο μενού που παίρνω (δεν το έχω αλλάξει εδώ και πολλάαααα χρόνια) όταν ξεκίνησα να το αγοράζω κόστιζε 9.20. Ήταν και χρόνια οικονομικής κρίσης και οι τιμές ήταν καλές. Τώρα λοιπόν, αυτό το ΣΚ που πήρα έγινε η τελευταία αύξηση φτάνοντας μετά από όλα αυτά τα χρόνια να κοστίζει 11.40. Που σημαίνει 2.2 ευρώ πάνω μέσα σε 7 χρόνια περίπου. 

Βλέπω τις αυξήσεις που πήραν όλα τα αγαθά, οπότε και δεν πρόκειται να κακολογήσω το μαγαζί που έκανε αυξήσεις στο φαί. Η ΔΕΗ που πληρώνει σίγουρα είναι αυξημένη και αυτό και μόνο φτάνει για να κάνεις αύξηση στα προϊόντα σου. Αν βάλεις και τα ζαρζαβατικά, τα άλευρα και όλα τα είδη σούπερ μάρκετ δεν θες και πολύ. Επίσης η πίτσα από το γνωστό μαγαζί που παίρνω πήγε ένα ευρώ πάνω όπως είδα στη διαφήμιση στο φμπ. 

Ο κόσμος θα τα πληρώσει και το κακό είναι ότι και αυτός θα πρέπει από κάπου να κόψει. Η διασκέδαση είναι το πρώτο που θα κοπεί. Αυξήσεις όμως σε μισθούς πόσοι έχουν πάρει; Εγώ είμαι μόνος οκ, δεν έχω οικογένεια να θρέψω. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω υποχρεώσεις και θέματα υγείας. Μήπως και στους γιατρούς δεν θα φτάσουν οι αυξήσεις; 

Να αλλάξει κάτι δεν νομίζω. Τα λέμε για να τα λέμε μεταξύ μας να περνάει η ώρα. Να κλαίμε και τη μοίρα μας λίγο, να παραπονιόμαστε, να κλαιγόμαστε, τα γνωστά ωραία της παρέας στη συζήτηση της επικαιρότητας όταν βγούμε για τον καφέ. 

Και έχει και αυτή την μουντάδα με την κωλοσκόνη. Να φύγει να πάει αλλού. Πιάνει και η Άνοιξη τώρα στις ορμόνες μας και πιάνει τρέλα γενικά!

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2022

 Κοιμήθηκα για μεσημέρι, σηκώθηκα πριν λίγο. Τον είδα στον ύπνο μου, βάφαμε λέει και κάποια στιγμή σηκώθηκε και είπε ότι θα πήγαινε βόλτα, αν ήθελα να πάω και εγώ να πάρουμε κάτι και θα γυρνούσαμε. Νομίζω ένιωσα την ανάγκη του να τον εμπιστευτεί κάποιος πάνω που είχε πάρει το δίπλωμα οδήγησης και είπα ναι και ξύπνησα κλαίγοντας και τώρα κλαίω πάλι. Πονάω πάλι πολύ. Θα μου περάσει σχετικά γρήγορα.



Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2022

Πόλεμος;

 Πόλεμος παιδιά, πόλεμος.

    Εμείς που δεν ζήσαμε κιόλας τέτοιες καταστάσεις που να ξέρουμε; Τα μάθαμε μέσα από ταινίες και αυτό ήταν, κάτι σαν μύθος και ιστορία. Παρελθόν όμως, τέρμα αυτά, καπουτ, φινίτο. 

    Και να που ξεκίνησε η Ρωσία να μπαίνει στην Ουκρανία. Όχι, κοντεύω σαράντα και δεν ξέρω τι έχουν να χωρίσουν, τα πολιτικά τα βασικά ξέρω της Ελλάδας. Του εξωτερικού δεν με νοιάζουν. Πόλεμο όμως; Κανονικό με θανάτους;  Δεν μπορώ να το χωνέψω. Άκουγα τις σειρήνες να ηχούν στις ειδήσεις και πιάστηκε η καρδιά μου και ανατρίχιασα. 

    Ήρθε και η άλλη το πρωί και άρχισε να λέει για ΝΑΤΟ, αντίχριστους, Παϊσιο, Τούρκους, σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς, προμήθειες, καταφύγια, όπλα και όλα αυτά τα ωραία και το κεφάλι μου πόνεσε, την πάπια έκανα να γίνει η δουλειά και να φύγει. Από Δευτέρα θα τα ξανακούσω, πάλι θα κάνω ότι ακούω.

    Βλέπω βέβαια ότι όλα έχουν πάρει την ανιούσα, είδη σούπερ μάρκετ, καύσιμα, ΔΕΗ, κάψιμο κανονικό να μην σου μένει μία στην τσέπη. Δεν παραπονιέμαι, έχω δουλειά και είμαι οκ, αλλά δεν είμαι τυφλός ούτε και μου τρέχουν από τα μπατζάκια. Πως μας έρθουν έτσι τα τελευταία 15 χρόνια; Δεν ησυχάσαμε καθόλου. 

    Ώρες ώρες γίνομαι τόσο εγωιστής, δεν με νοιάζει τίποτα, μόνο η ψυχολογία, η φυσική υγεία, τα κοντινά μου πρόσωπα και η καθημερινότητά μου. Δεν είναι ότι δεν με ενδιαφέρει αλλά επηρεάζεται το μέσα μου  όταν βάζω πολλά πάνω μου. Δεν μπορώ να γίνω χίλια κομμάτια νιώθω αβοήθητος και με πιάνουν διαταραχές, δεν θα το κάνω συγκεκριμένο, γενικά. άραγε είναι εγωισμός αυτό; 

    Δεν έχει σημασία. Ήρθε το ΣΚ καλά να περάσουμε. Κωλόκαιρο λέει αλλά οκ, δεν υπάρχει πρόβλημα, καλές ταινίες και σειρές να έχεις και περνάει το ΣΚ νεράκι! 

    

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2021

Απόδραση

            Ο μεγάλος καύσωνας πέρασε. Αυτές τις μέρες πάλι ζέστη κάνει δεν λιώνει τα λίπη αλλά μου σπάει τα νεύρα. Άτυχος, άτυχος που λέει και η Ρώπα στην "Τούρτα της μαμάς".
          Έφυγα δυο μέρες θάλασσα στον πρώτο καύσωνα έτσι για μια γεύση Καλοκαιριού. Στο γυμναστήριο λέγαμε για τη ζέστη και άκουγα για τη θάλασσα πόσο μας έχει λείψει. Γυρνώντας ξεκίνησα να ψάχνω προορισμό για 2 μέρες, δεν άργησα να βρω αφού σε όλα τα κοντινά μέρη έχω πάει. Τρίτη βράδυ τα έκλεισα και Πέμπτη πήγα μέχρι Σάββατο. Μόνος και έρημος σαν την καλαμιά στον κάμπο, πήρα τα πράγματά μου, το λαπτοπάκι με σειρές και ταινίες και την έκανα χωρίς να πω σε κανέναν που πάω. 
            Πάντα αγχώνομαι για τα ταξίδια, ακόμη και για τα κοντινά, λες και δεν έχω ταξιδέψει ποτέ μου. Δεν αγχώνομαι για την οδήγηση, περισσότερο για το αναπάντεχο του ταξιδιού, αυτά που μπορεί να συμβούν. Αφού "μπορεί" να συμβούν γιατί τα σκέφτομαι; Γιατί το ξεροκέφαλο ξεκινάει και δεν σταματάει μέχρι να εξαντληθεί και να ξεραθείς στον ύπνο.  Ξέρεις, εκείνη την ώρα που ξαπλώνεις στο δροσερό κρεβατάκι και πάει να σε πάρει ο ύπνος και όλα ανακτώνται από τα τρίσβαθα του χάους του μυαλού και γυρνάνε γυρνάνε και γυρνάνε.. 
        Μάζεψα τα πράγματα αποβραδίς, είχα και τη λίστα που έχω όταν πάω διακοπές και τα ετοίμασα. Την επόμενη το πρωί απλά έβαλα τα του ψυγείου σε μια θερμοτσάντα για να μην λιώσουν. Φαγητό έτοιμο της μαμάς που φυλάω στην κατάψυξη. Έκανα και καφέ και μην τον είδατε. 
        Στάση μία, στα ΙΚΕΑ στα Γιάννενα, ψώνια στα τζάμπο, ένα φιδάκι, μια σιτρονέλα και 2 τρεις βλακείες που χάζευα, έπειτα στα ΙΚΕΑ να δω τι φυτά έχουν φέρει. Τζίφος, καμιά δεκαριά είχαν και αυτά μισά από τον καιρό που μείνανε κλειστά λόγω καραντίνας. Κάτι ορχιδέες που είχαν καλές ήταν, φρέσκες λογικά εκτός αν τους άρεσε που δεν έβλεπαν κόσμο τόσο καιρό. Τα άλλα ούτε για ματιά. Φεύγοντας βλέπω τα H&M άδεια, μπήκα για μια ματιά και δυο μπλουζάκια του 10εύρου. Μια βόλτα στο μπάνιο και στο αμάξι. 
        Έφτασα Κανάλι κατά τις 12:30, πήρα το δωμάτιο, έφτιαξα λίγο τα πράγματα, άλλαξα και έφυγα για παραλία. Πέντε λεπτά μακριά από το κατάλυμα. Πανέμορφα, κόσμος λίγος, ησυχία (μεσημέρι κιόλας) πήρα καφέ και ξάπλωσα. Μια βουτιά, λίγος καφές, κάνα σνακ, λίγο σταυρόλεξο, λίγη μουσική, μετά τις 7 έφυγα, ήπια και ένα μοχίτο (μέτριο) να γιορτάσω την άφιξη.     
        Το μέρος αυτό δεν έχει κάτι το συγκλονιστικό. Όμως έχει καλή καθαρή θάλασσα,  οργανωμένες παραλίες, 4-5 καφετέριες, 2-3 ταβέρνες, μπαράκια και για το βράδυ έχει, ησυχία, οικονομική διαμονή και διατροφή ό,τι πρέπει για διακοπές χαλαρές. 
              Γύρισα σπίτι, μπανάκι, και μπαλκόνι (ζήτησα να βλέπει θάλασσα το δωμάτιο για τη ρομαντζάδα). Ετοίμασα το φαγητό, το ζέστανα δηλαδή, έφαγα ακούγοντας μουσική, μάζεψα πιάτα κλπ Μόλις βράδιασε έβαλα να δω ένα επεισόδιο μιας σειράς και έπειτα ταινία. Είχα πάρει δυο ταινίες της Αγκάθα Κρίστι του 1985, καλές ήταν. Ε μετά ξεράθηκα στον ύπνο. Η επόμενη μέρα ήταν ίδια, πρωινό, μπάνιο, σπίτι για μεσημεριανό, ύπνο, θάλασσα, σπίτι, βραδινό, ταινία, σειρά και ύπνο. Το Σάββατο το πρωί έφυγα.
            
        Καιρό είχα να περάσω τόσο καλά. Πηγαίνω κάθε χρόνο σχεδόν μόνος κάπου αλλά φέτος πες οι καραντίνες, πες ο ιός, πες ο φόβος, η κλεισούρα, η πίεση λίγο απόλα βάλε, έκαναν την απόδρασή μου καταπληκτική. Αυτές τις μέρες ζεστάθηκα και τώρα σκέφτομαι την επόμενη φορά που θα φύγω, μπορεί και να μην πάω αλλά η σκέψη ας υπάρχει.